مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوارهای شهری و روستایی کشور در سال ١٣٩٧ به تفکیک دهک‌های درآمدی و مقایسه روند آن با سال‌های گذشته
اين مطلب توسط دفتر جمعيت،نيروي كار و سرشماري مركز آمار ايران تهيه شده است.
به گزارش دارایان به نقل از مرکز آمار براساس نتایج طرح‌های آمارگیری هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی سال ١٣٩٧ هر خانوار شهری در کل سال به طور متوسط ٤٣ میلیون و ٤٩١ هزار تومان درآمد و ٣٩ میلیون و ٣٢٣ هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه ٣ میلیون و ٦٢٤ هزار تومان درآمد و ٣ میلیون و ٢٧٧ هزار تومان هزینه می‌باشد. هر خانوار روستایی نیز در سال مزبور ٢٣ میلیون و ٣١١ هزار تومان درآمد و ٢١ میلیون و ٤٤٧ هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه یک میلیون و ٩٤٣ تومان درآمد و یک میلیون و ٧٨٧ هزار تومان هزینه بوده است.
مابه‌التفاوت درآمد و هزینه سالانه خانوارهای کشور در سال ١٣٩٧ نشان می‌دهد هر خانوار شهری به طور متوسط ٤ میلیون و ١٦٨ هزار تومان و هر خانوار روستایی یک میلیون و ٨٦٤ هزار تومان بیشتر از هزینه سالانه‌اش درآمد داشته است که معادل متوسط ماهانه ٣٤٧ هزار و ٣٠٠ تومان و ١٥٥ هزار و ٤٠٠ تومان به ترتیب برای هر خانوار شهری و روستایی بوده است.
لازم به ذكر است مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوار لزوماً به معني پس انداز خانوار نيست. بطور ساده پس انداز عبارت است از بخشي از درآمدهاي افراد كه خرج نشده است. اما در تحليل هاي اقتصاد كلان مفهوم صحيح پس انداز را بايد از جريان دايره وار درآمد و توليد ملي فهميد .با توجه به اينكه هر درآمدي كه ايجاد ميشود از طرف ديگر به معني توليد كالا و خدمات است، لذا خودداري از مصرف و خرج نكردن تمام درآمد به معني مصرف نشدن بخشي از كالا و خدمات توليد شده نيز بوده و در واقع در مفهوم اقتصاد كلان، همين بخش از توليد مصرف نشده است كه بيانگر پس انداز ميباشد. چنانچه به پس انداز از ديد تشكيل سرمايه بنگريم، مناسب ترين مفهوم براي پس انداز است زيرا پس انداز و سرمايه گذاري در دنياي واقعي جدا از هم نيستند .به عبارت ديگر همان كالا و خدماتي كه بر اثر خودداري افراد جامعه از خرج كردن همه درآمد يا بر اثر پس انداز به مصرف نرسيده است، ميتواند تبديل به سرمايه گذاري شود .
در طرحهاي آمارگيري هزينه و درامد خانوار درامد يكسال گذشته خانوار سوال شده و آن بخشي كه براي سرمايه گذاري از خانوار خارج ميشود پرسيده نشده و فقط در صورتيكه در كوتاه مدت (دوره زماني يك ساله مورد پرسش) داراي بازدهي مالي باشد در بخش درامدها ثبت ميشود. لذا نمي توان پس انداز خانوارها را (چه در كوتاه مدت و چه در بلند مدت) از طريق اين آمارگيري محاسبه نمود.
روند مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوارها در سال‌های اخیر از مثبت بودن این مابه‌التفاوت از چند سال گذشته حکایت دارد؛ به گونه‌ای که در سال‌های ١٣٩٥ و ١٣٩٦ نیز هر خانوار شهری به ترتیب ٣ میلیون و ٢٣٩ هزار تومان و ٣ میلیون و ٧٤٢ هزار تومان و هر خانوار روستایی به ترتیب یک میلیون و ٩٩٦ هزار تومان و ٢ میلیون و ٣١٧ هزار تومان بیشتر از هزینه سالانه‌اش درآمد داشته است.
در واقع، از سال ١٣٩٥ تا ١٣٩٧ هر خانوار شهری به ترتیب ١٠,٢ ، ١٠.٢ و ٩.٦ درصد و هر خانوار روستایی به ترتیب ١١.٣ ، ١١.٥ و ٨ درصد از درآمدش نسبت به کل هزینه‌هایش بیشتر بوده است...