رحمت‌الله حافظی عضو شورای شهر تهران و متخصص طب فیزیکی، از دلایل اظهارات و لابی‌های نمایندگان شورای شهر و عدم اتحاد آنها در به سرانجام رسیدن پرسش‌ها و اعتراض‌ها تا اتفاقات اخیر واگذاری املاک و سایر تخلفات این دستگاه عریض و طویل گفت و تاکید کرد که مشخص نیست برای دور بعد تصمیمش چه باشد جهت نمایندگی در تهران؛ آن هم در کمبود واضح نمایندگان صریح که پیگیر حقوق شهروندان باشند.
به گزارش ایسنا، گزیده اظهارات حافظی در گفت‌وگو با روزنامه «جهان صنعت» را در ادامه می‌خوانید:
* بعضی از اعضای شورای شهر خودشان را به دلایل خاص متعهد به همراهی با شهرداری می‌دانند، پس تعداد کسانی که بخواهند موضوع مهمی را تا پایان پیگیری و قرص و محکم ایستادگی کنند بسیار کم است، در حرف و سخن خیلی‌ها پای کار هستند ولی به مرحله تذکر که برسیم ریزش‌ها شروع می‌شود، به سوال کردن که برسیم ریزش‌ها دوچندان می‌شود و در مرحله استیضاح هم که دیگر کسی باقی نمی‌ماند، چون در هر صورت، هرکسی به نوعی با شهرداری همراه بوده است. بعضی از اصولگراها هستند که دفاع از شهرداری را جزو وظیفه ذاتی خود می‌دانند و انتقاد از شهرداری را باعث تضعیف اصولگرایی و حتی تضعیف نظام می‌دانند که البته این هم از هنر آقای قالیباف بوده است که خود را پشت چنین عناوینی مخفی کرده تا کسی به هسته مرکزی مدیریتش نزدیک نشود و نتواند به او بابت خطاهای عملکردش اعتراض کند. از این نظر باید به او جایزه داد. عده‌ای معدود نیز به خاطر برخی مسایل پشت پرده حمایت می‌کنند چون تعداد اصولگراها و اصلاح‌طلبان شورا تقریبا برابر است، به جز عده معدودی.
* برخی همکاران طی شش ماهه اول شورای چهارم، اصلاح‌طلب بودند و بسیار تندرو اما پس از شش ماه محافظه‌کار شدند و بعدها حتی به بنده که به عملکرد شهرداری انتقاد می‌کردم، خرده می‌گرفتند. این واقعا جای تعجب دارد که یک عضو اصلاح‌طلب، در صحن علنی شورا به بنده اعتراض می‌کند و می‌گوید تو که به قالیباف رای داده‌ای چرا انتقاد می‌کنی؟
* سه نفر از اعضای فعلی شورا، از مدیران سابق شهرداری هستند و از اینها انتظار نمی‌رود دست به انتقاد از رفتارهای غلط شهردار بزنند. دو سه نفر هم از قبل کارهای پیمانکاری و اقتصادی مشترکی را با شهرداری انجام داده‌اند و این کارها ادامه داشته و ما از آنها هم انتظاری نداریم. تعدادی از دوستان نیز اصولگرای تندرو بوده و کورکورانه دفاع می‌کنند و یکی دو نفر هم تحت نفوذ خارج شورا هستند. همینطور که به جلو برویم متوجه می‌شویم فقط چند نفر عضو مستقل پیدا می‌شود که از این چند نفر هم نمی‌شود انتظار معجزه داشت.
* سال 93 بودجه مصوب 15 هزار میلیارد تومان بود که شهرداری به اندازه یک سوم آن یعنی پنج هزار میلیارد تومان انحراف از بودجه داشت. به‌طور معمول، دو یا سه درصد انحراف از بودجه طبیعی است ولی انحراف یک‌سوم بودجه یعنی پنج هزار میلیارد تومان، به معنای این است که آقای قالیباف کتاب بودجه را در کشوی میزش گذاشته، رفته بودجه را هر طور که دلش خواسته خرج کرده و آخر سال هم که حدود یک‌سوم بودجه با انحراف و مغایرت مواجه شده، در قالب لایحه‌ای دو فوریتی تقدیم شورا کرده و توانسته آن را با حمایت رییس شورا و عده‌ای از یارانش در شورا، در قالب اصلاحیه بودجه به تصویب برساند، البته بنده هم آن جلسه را به نشانه اعتراض ترک کردم. به دلیل اعتراض‌ها و بازتاب این اتفاقات در رسانه‌ها، انحراف بودجه در سال بعد به حدود هزار میلیارد تومان در مقابل پنج هزار میلیارد تومان در سال 93 رسید که باز هم پیشرفت خوبی است.
* شورا به جاده صاف‌کن یا ماشین امضایی برای شهرداری تبدیل شده است. در این چند سال، آقایان برای قانونی کردن کارهایشان و اینکه مورد مواخذه نهادهای نظارتی قرار نگیرند، از ابزاری به اسم شورا استفاده می‌کنند. خطای بزرگ شورا در گذشته این بود که اختیارات خود را به شهردار واگذار کرده و شهرداری در حال حاضر در بعضی موارد پشت سرش را هم نگاه نمی‌کند. بنده در ابتدای تشکیل این دوره شورا به اعضا پیشنهاد دادم که بیاییم تمام اختیاراتی را که در دوره‌های قبل شورا، به شهرداری تفویض شده را لغو کنیم و 24 ساعت به قالیباف فرصت بدهیم تا موارد و حدود اختیاراتی که لازم دارد را دوباره از شورا درخواست کند تا به رای گذاشته شود و حداقل بدانیم در شوراهای قبلی چه اختیاراتی به وی تفویض شده است اما این طرح متاسفانه با مخالفت اعضا مواجه شد! دو ماه قبل هم مجددا طرحی مبنی بر کم کردن اختیارات شهردار نوشته شد و 22 نفر هم آن را در مرحله اولیه امضا کردند و وقتی بررسی طرح به مراحل پایانی رسید، 11 نفر امضایشان را پس گرفتند.
* پس از شش ماه که از دوران نمایندگی‌ام گذشت، متوجه شدم خطاها و انحرافاتی جدی در سیستم شهرداری وجود دارد و شروع به اعتراض و مقابله با این تخلفات کردم. پس از مدتی آقای قالیباف گفتند که شما هر جا تخلفی دیدی به من اطلاع بده تا فرد متخلف را برکنار کنم و از اعتمادشان به بنده گفتند و اینکه آن فرد متخلف را بدون تحقیق و بررسی و با معرفی شما عزل می‌کنم. این اتفاق حدود یک سال پس از شروع به کار ما در شورا رخ داد. در پاسخ به این موضع‌گیری، به آقای قالیباف گفتم با این روش مدیریت که نشسته‌ای تا متخلف را به شما معرفی کنند، دیگر نمی‌توانی مدعی مدیریت جهادی باشی و مدیریت شما منفعلانه است چون در مدیریت جهادی، باید زیرساخت‌ها و شرایطی را فراهم کنی که کسی نتواند تخلفی کند، شما باید ارتباط چهره به چهره مردم و پرسنل را تا جای ممکن قطع کنی و مردم به‌طور غیرحضوری از خدمات شهرداری بهره‌مند شوند تا بتوانی جلوی فساد سیستم را بگیری که متاسفانه این صحبت‌ها مورد توجه ایشان قرار نگرفت.
* شما برای ساخت بنایی به شهرداری می‌روید و به شما می‌گویند حق داری پنج طبقه بسازی و دو میلیارد تومان هم باید عوارض بدهی. شما سوال می‌کنی که آیا می‌شود شش طبقه بسازم؟ آیا می‌شود کمتر از دو میلیارد تومان بدهم؟ با تقاضای شما مخالفت می‌شود و به خانه می‌روی. چند ساعت بعد یک نفر با شما تماس می‌گیرد که شما می‌توانید شش طبقه هم بسازی فقط متری 5/ 1 میلیون تومان از شما می‌گیریم، این اتفاق عادی و روتین شده است. شما حساب می‌کنی که اگر متری 5/ 1 میلیون تومان به این فرد باج بدهی و متری یک میلیون تومان هم هزینه ساخت کنی، هزینه تمام‌شده می‌شود هر متر مربع 5/ 2 میلیون تومان. از سوی دیگر، این ملکتان متری پنج میلیون تومان مشتری دارد. چرا شما این کار را نکنید؟ به این طریق شما وارد دام تخلف و فساد می‌شوی. از آن طرف هم به شما می‌گویند که آن 2 میلیارد تومانی که می‌خواهید بابت عوارض بدهید را برایتان به یک میلیارد تومان کاهش می‌دهیم فقط شما 500 میلیون تومان به کسی که معرفی می‌کنیم، بدهید. باز هم اینجا 500 میلیون تومان کمتر از جیبتان می‌رود و به نفعتان می‌شود. این اتفاقات هر روز در این شهر در حال تکرار است.
* بعضی‌ها بوده‌اند که آمدند پیش بنده و گفتند که اگر در قسمت‌های مختلف شهرداری هر کاری خودتان یا دوستانتان داشتید با ما در میان بگذارید تا برایتان حل کنیم. خوشبختانه خودشان فهمیده‌اند که حافظی اهل معامله نیست.
* اینکه آقای قالیباف روی کاغذ حقوقشان چقدر است همان مبلغی است که اعلام کردند و در کتاب بودجه هم مصوب شده اما به جز حقوق، حسب شنیده‌ها حق فنی جداگانه‌ای هم دریافت می‌کنند که از رقمش اطلاعی ندارم و باید رییس شورا از آن با خبر باشد.
* این ماجرا (املاک نجومی) و ارقامی که اعلام شده نسبت به اتفاقات دیگری که در شهرداری رخ داده بسیار ناچیز است! معتقدم که آقایان این موج را راه انداخته‌اند تا مسایل دیگر مخفی شود. این رویه را در دولت گذشته نیز شاهد بودیم که هر چند ماه یک بار رییس دولت مساله‌ای را مطرح می‌کرد تا اذهان را به سمت موضوعی نه‌چندان مهم متمرکز کند و تمرکز از روی مسایل مهم برداشته شود. در این مورد هم عدد و رقم‌های افشاشده بسیار ناچیز است. شما بروید ببینید که در تغییر کاربری‌ها و مشارکت‌ها چه اتفاقاتی می‌افتد که این ارقام در مقابلش بسیار ناچیز است. برداشتم این است که افشا شدن این لیست برای دور کردن اذهان عمومی از موضوعات بزرگ‌تر و مهم‌تر است.
* پاشنه آشیل شهرداری، گزارش تلفیق صورت‌های مالی سال 90 است که روی این موضوع باید تمرکز شود. بند به بند آن گزارش پر از انحراف و تخلف است. در بعضی از بندهای این گزارش اصلا نیازی به کارشناسی و دادگاه ندارد و به‌طور واضح جرم و تخلف اتفاق افتاده است. در دومین دوره شورای شهر تهران، مصوبه‌ای بوده برای واگذاری امکانات رفاهی به کارکنان که ریشه انحراف از آنجاست. در آن مصوبه آمده که آیین‌نامه اجرایی چگونگی واگذاری املاک، توسط شهرداری تنظیم و ارائه خواهد شد. به استناد این مصوبه، شهردار برای خودش حق اعطای تخفیف تا 50 درصد را قائل شده است، اینجا شروع انحراف است. یک مشکل دیگر هم این بوده که کارشناس رسمی دادگستری برای قیمت‌گذاری املاک از بین پرسنل خودشان یا افراد خاص انتخاب شده و قیمت کارشناسی نیز تا 50 درصد کمتر از قیمت واقعی املاک تعیین شده، مثلا یک واحد 1 میلیارد تومانی را 500 میلیون تومان قیمت‌گذاری کرده‌اند، بعد همان 500 میلیون تومان هم شامل 50 درصد تخفیف آقای قالیباف شده و واحد 1 میلیارد تومانی به مبلغ 250 میلیون تومان واگذار شده آن هم به شکلی که 50 میلیون تومان آن را نقد گرفته‌اند و مابقی به صورت اقساط، این نمونه‌ای از مواردی است که اتفاق افتاده.
* آقای قالیباف مدعی است که برای وی کارگر و کارمند و مدیر و عضو شورا فرقی ندارد ولی در عمل این طور نیست، وقتی چهار نفر از معاونان شما با هم شرکت تعاونی تشکیل می‌دهند و به راحتی ملکی را در اختیارشان قرار می‌دهید ولی وقتی 2050 کارگر زحمتکش واحد پسماند و موتوری شهرداری تعاونی تشکیل می‌دهند و مدیران شما با عنوان هیات مدیره، به آنها اجحاف کرده و به نفع خودشان عمل می‌کنند چه توجیه و دفاعی دارید؟
* طبق مصوبه شورا برای شرکت‌های تعاونی در هر سال در بخشی از عوارض تخفیف منظور می‌شود که این تخفیف در سال جاری، به ازای هر عضو تعاونی 30 میلیون تومان بوده، از سوی دیگر، در این تعاونی، پیمانکار از طرف شهرداری معرفی می‌شود، هیات مدیره تعاونی بابت ساخت هر متر مربع پروژه مبلغ 750 هزار تومان با پیمانکار قرارداد می‌بندد ولی قراردادی که با کارگران، یعنی اعضای تعاونی بسته می‌شود، برای هر متر مربع یک میلیون و پانصد هزار تومان است یعنی دو برابر قیمت واقعی! با اعضای تعاونی هم به صورت مشارکتی قرارداد بسته‌اند تا اگر یک روز هم پرداخت اقساط آنان به تعویق افتاد، بتوانند قرارداد را به صورت یکجانبه لغو کنند و نیاز به طرح در مجمع تعاونی و تصویب آن نباشد! برای کارگری که ماهانه حداکثر یک و نیم میلیون تومان حقوق می‌گیرد، قسط می‌گذارند که هر سه ماه 25 میلیون تومان پرداخت کند! قسط اول را با پول طلای همسر و این طرف و آن طرف جور می‌کند ولی اقساط بعدی را نمی‌تواند پرداخت کند. در قرارداد هم از کارگران اقرار می‌گیرند که اعضای تعاونی حق هیچ اعتراضی به عملکرد گذشته، حال و آینده هیات‌مدیره را ندارند. کارگر را فرا می‌خوانند و می‌گویند تاکنون 25 میلیون تومان پرداخت کرده‌ای و اقساط بعدی را پرداخت نکرده‌ای، این 25 میلیونت را بگیر و سهامت را 80 میلیون تومان از تو میخریم، کارگر هم خوشحال و راضی از این مبلغ، به تسویه حساب تن در می‌دهد. همه تخفیف‌هایی که به نام کارگران گرفته شده و واحدهای تجاری و 900 واحد مازاد مسکونی که در پروژه پیش‌بینی شده به چه کسی می‌رسد؟ این است تساوی کارگر و مدیر نزد آقای قالیباف؟
* اگر پیمانکار و کارگر و مدیر نزد شهردار یکسان بودند، کارگران شرکت اتوبوسرانی طی سال گذشته سه بار جلوی شورا تجمع نمی‌کردند و به شما ناسزا نمی‌گفتند. در تهران 22 منطقه داریم ولی به گفته خودتان 114 تعاونی دارید! این تعاونی‌ها متعلق به چه کسانی است؟ برای کارکنان شورای شهر تعاونی تشکیل داده‌اند، مگر تعاونی‌های مسکن، مختص پرسنل اعم از کارگران و کارمندان نیست؟ چرا کسانی از خارج مجموعه کارکنان شورا آمدند و عضو شدند و ملک گرفتند؟ طبق ضوابط، هر عضو باید حداقل پنج سال سابقه کار داشته باشد، چگونه عده‌ای در بدو ورود به شهرداری با کمتر از پنج سال سابقه فعالیت ملک گرفته‌اند؟ تعاونی مسکن دوره سوم شورا 200 نفر عضو داشته که 50 نفرشان از تیم‌های باشگاهی و خارج از مجموعه شورا بوده‌اند. چرا؟ چه کسی اینها را معرفی کرده؟ به بقیه اعضا هم گفته‌اند که اگر می‌خواهید مشمول 50 درصد تخفیف شهردار شوید باید 50 سهمیه به خارج از شورا بدهید، اینها مستند و انکارناپذیر است، ریشه این انحرافات در شوراست. شهردار می‌گوید من به استناد قانون این کارها را کرده‌ام. البته این اقدامات با مقررات تصویب شده در شورای شهر منطبق است، اما این مصوبات خارج از چارچوب‌های قانونی است، حتی اگر توسط فرمانداری هم تایید شده باشد، شورا خطا کرده و ابزار تصمیم‌گیری که وظیفه خودش بود را به مجری داده که نهایتا این انحرافات حاصل شده است.
* در مورد انتشار گزارش واگذاری املاک معتقدم اگر اتهام یاشار سلطانی صرفا انتشار مکاتبه سازمان بازرسی باشد، ظلمی به ایشان شده که هنوز هم ادامه دارد، انتظار چنین برخوردی را از قوه قضاییه نداشتیم، این رفتار دور از شان قوه‌قضاییه است مگر اینکه مسایل دیگری مطرح باشد، که در این صورت لازم است اطلاع‌رسانی کامل به افکار عمومی انجام شود.
* گزارش صورت‌های مالی تلفیقی سال 89 مشروط بوده و گزارش حسابرسی تلفیقی صورت‌های مالی سال 90 غیرقابل اظهار نظر! یعنی اطلاعات را در اختیار حسابرس قرار نداده‌اند چون می‌دانستند در صورت ارائه اطلاعات با سوالات بی‌شماری مواجه می‌شوند و پاسخ به این سوالات مقدور نبوده و برایشان مشکل ساز می‌شود، از سوی دیگر مدعی شفافیت مالی در شهرداری هم هستند! در اکثر بندهای گزارش صورت‌های مالی تلفیقی سال 90 عدم ارائه مستندات لازم از طرف شهرداری مطرح است و از سوی دیگر گزارش تلفیق سال 90 با پنج سال تاخیر در دستور کار شورا قرار گرفته که با این تاخیر، نتیجه مورد انتظار را نخواهد داشت، چون بسیاری از مدیران و روسای ادارات و مناطق شهرداری‌ها تغییر کرده و الان در منصبشان نیستند که پاسخگو باشند.
* در دوره‌های قبل شورا، در یک جلسه گزارش حسابرسی 40 شرکت و سازمان مطرح می‌شد و آقای چمران در انتها خطاب به قالیباف می‌نوشتند که به این انحرافات و اشکالات رسیدگی کنید، همین. در سال جاری نیز قصد داشتند به همان روش سنواتی اقدام کنند که اعتراض کردیم و خواستیم گزارش حسابرس به‌طور کامل قرائت شود و جلسات خاصی در روزهای دوشنبه به این امر اختصاص یافت و در نهایت نیز خواسته شد که تخلفات به مراجع صالحه ارجاع شود که رییس شورا ترجیح دادند متخلفان توسط شهرداری به دادگاه معرفی شوند که اعتراض کردیم که ایشان خودشان متخلف محسوب می‌شود و نمی‌توانید از متخلف بخواهید با تخلف برخورد کند ولی به اعتراضمان توجهی نشد، برای همین بنده نامه‌ای را برای اولین بار در تاریخ شورا همراه با گزارش تخلفات به بازرسی دفتر مقام معظم رهبری و سازمان بازرسی کل کشور ارسال کردم تا آن نهادها پیگیر این تخلفات باشند.
* گفتیم سلامت مردم باید در اولویت باشد و پروژه‌هایتان سلامت‌محور باشد نه اینکه تونل توحید را بسازید، وقتی موتورسوار به داخلش برود به خاطر تراکم گازهای سمی بیهوش شده و به در و دیوار بخورد و کشته شود، بحث آلودگی هوا را دنبال کردیم و همینطور مساله آب شرب تهران را که در برخی مناطق حاوی نیترات بیشتر از استاندارد بود و خیلی‌ها ناجوانمردانه آن را تکذیب می‌کردند، نیترات موجود در آب باید کمتر از 40 باشد ولی تابستان 93 در برخی نمونه‌ها در جنوب تهران به 128 هم می‌رسید تا اینکه پس از اعتراض‌هایم، وزیر بهداشت در اولین جلسه دولت در سال 94 هشدار داده و اعلام کرد در مقابل بالا بودن نیترات سکوت نخواهد کرد که به دنبال آن، خط لوله ماملو از شمال شرق به تهران وارد و از حاشیه شرقی به سمت جنوب کشیده شد و مشکل نیترات آب حل شد. مساله معادن شن و ماسه منطقه 18 را پیگیری کردیم که با وجود صادر شدن حکم پلمب آن، در حال فعالیت بود همچنین کارخانه ایرفو نیز با وجود صدور حکم پلمب، فعال بود که فعالیت هر دوی اینها متوقف شد، نیروگاه برق بعثت در دل شهر تهران، سال‌ها از سوخت مازوت استفاده می‌کرد که با پیگیری‌های به عمل آمده، مازوت حذف و به گاز تبدیل شد، در حال حاضر نیز موضوع تضمین سلامت و کیفیت نان از مزرعه تا سفره در دستور کار قرار دارد.
* با وجود تذکرات مکرر مقام معظم رهبری طی چند سال گذشته ما هم گفتیم ولی گوش شنوایی در مدیریت شهری برای این موضوع (قطع درختان) وجود ندارد. در دو دهه گذشته، شورا و شهرداری به‌طور مشترک باغات و شهرسازی در تهران را نابود کرده‌اند، شما به غرب میدان آزادی و شهرک فرهنگیان سری بزنید. محله‌ای که 50 سال پیش ساخته شده و همه چیزش روی منطق ساخته شده است و فاصله ساختمان‌ها و فضای سبز به ساکنین آرامش می‌دهد اما شهرسازی که در سایر مناطق تهران می‌بینید براساس کدام الگوست؟ این شهرسازی است؟ آقای چمران، شما که مدعی مدیریت معماری و شهرسازی هستید و آن را تدریس می‌کنید آیا می‌توانید یک منطقه را به عنوان نمونه یا پایلوت نشان دهید که قابل ارائه به عنوان الگوی شهرسازی ایرانی اسلامی برای دنیا باشد؟ صدها هکتار باغ در شهر تهران را با مصوبه برج باغ‌ها از بین بردند و به آن افتخار می‌کنند که از بهترین مصوبات شورای شهر بوده است! خوب است که آقایان دائم به سفرهای خارجی می‌روند و دنیا را می‌بینند، بعد هم منت بر سر مردم می‌گذارند که ما با مدیریت جهادی شهر را اداره می‌کنیم، البته منکر کارهایی که شده نمی‌شویم ولی آنچه حق مردم بود را به جا نیاورده‌اند و به مردم خیلی بدهکارند.