اولین بار که فهمیدم رایانه می‌تواند در اقتصاد و برنامه‌ریزی هم کاربرد داشته باشد وقتی بود که فکر می‌کنم سال ۱۳۷۰ به دیدن معلم دبیرستان‌مان که در اصل مسوول رایانه سازمان برنامه استان بود* رفتم و گفتم دقیقا با رایانه چه کار می‌کنید؟ دستم را گرفت و برد یک کامپیوتر پرقدرت و بسیار گران‌قیمت کامپک** را نشان داد که به یک اسکنر  بزرگ وصل بود و نشان داد که چه طور موقعیت جغرافیایی شهر و روستاهای استان روی نقشه دیجیتایز شده و با وارد کردن مشخصات محل یا اشاره قلم روی اسکنر می‌توان اطلاعات اقتصادی آن‌ نقطه را دید (و احتمالا چیزهای دیگری که من آن موقع نفهمیدم).

تا قبل از آن دو کاربرد برای رایانه متصور بودم: ۱) محاسبات علمی و مهندسی در حوزه‌هایی مثل سازه و مکانیک ۲) پایگاه داده تجاری مثل نظام‌های حقوق و دستمزد و انبار. آن یک بازدید ساده ولی بسیار هیجان‌انگیز، یک باره جرقه یک علاقه کاملا جدید را در من زد: پس رایانه می‌تواند به کار برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری و تحلیل سیاستی هم بیاید.

این روزها دارم چیزهایی در مورد سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و برنامه‌نویسی برای پردازش داده‌های فضایی (Spatial) و الخ یاد می‌گیرم و مرتب یاد هیجانی می‌افتم که نزدیک سی سال پیش با دیدن چنین ابزارهایی در من ایجاد شد ولی هیچ وقت تا الان فرصت تجربه مستقیم و کار با آن را نداشتم.

پی‌نوشت‌ها

* این معلم متخصص که اسمش آقای ابراهیم سلیمی بود فرد بزرگ‌وار و سخاوت‌مندی بود که با حوصله سوالات و کم‌تجربگی‌های ما نوجوانان دبیرستانی را تحمل می‌کرد و نقش تعیین‌کننده‌ای در زندگی من داشت. از جمله این‌که در گفت و گوهای بعدی فهمیدم که رشته‌ای به اسم «تحقیق در عملیات» (OR) را در جایی به اسم «مدرسه عالی کامپیوتر»*** خوانده است و با توضیحات او به این رشته خیلی علاقه‌مند شدم و قسمت این شد که بعدا خودم حول و حوش آن درس بخوانم. امیدوارم هر جا هست خداوند سلامتش بدارد.

** فکر می‌کنم کامپک آن موقع‌ها سرورهای قوی برای پردازش تصویر می‌ساخت.

*** مدرسه عالی کامپیوتر یک تجربه منحصر به فرد برای ساختن یک موسسه آموزش عالی خصوصی نخبه‌گرا قبل از انقلاب بود که به همت مرحوم دکتر انواری تشکیل شد و نمی‌دانم بعدا با کجا ادغام شد. خیلی از متخصصان و مدیران نسل اول شرکت‌های رایانه‌ای کشور در دهه شصت و هفتاد در این مدرسه درس خوانده بودند.

منبع: https://t.me/hamedghoddusi