ابريشمي، حميد، رحيمي، آزاده، پژوهشنامه بازرگاني،بهار 1383; 8(30):1-37.
هدف اصلي مقاله حاضر بررسي عوامل كوتاه مدت و بلند مدت تعيين كننده نرخ واقعي ارزدر ايران مي باشد و در آن به طور مختصر مفاهيم و روشهاي اندازه گيري نرخ واقعي ارزدر قالب مفاهيم داخلي و خارجي بيان شده و مروري بر مطالعات تجربي انجام شده بر روينرخ واقعي ارز در داخل و خارج از ايران انجام گرفته است. اين مقاله به ارائه مدليجهت مشخص نمودن عوامل تعيين كننده نرخ واقعي تعادلي ارز مي پردازد. سپس نرخ واقعيداخلي ارز براي ايران طي سالهاي 79-1350 محاسبه شده كه اين محاسبه در چارچوب سهكالايي، براساس قيمت هاي داخلي (شامل ماليات) و با استفاده از روش مبتني بر مخارجصورت گرفته است. به منظور بررسي روابط بلند مدت بين متغيرها، از روشهاي رگرسيونيمربوط به سريهاي زماني و تحليل هاي هم انباشتگي استفاده شده است. جهت تخمين روابطبلند مدت بين متغيرها از آزمون انگل - گرنجر، الگوي خود رگرسيون برداري و همجمعي بهروش جوهانسن و نيز از الگوي خود رگرسيون با وقفه توزيعي (ARDL) استفاده شده و روابطكوتاه مدت با استفاده از مكانيزم تصحيح خطاي برداري (VECM) مورد تجزيه و تحليل قرارگرفته است. از تخمين معادلات چنين نتيجه گيري مي شود كه در بلند مدت نرخ واقعي ارزبراي واردات با رابطه مبادله، سهم سرمايه گذاري، ذخاير بانك مركزي و درجه باز بودناقتصاد رابطه منفي و با مخارج مصرفي دولت رابطه مثبت دارد. همچنين نرخ واقعي ارزبراي صادرات در بلند مدت با رابطه مبادله و مخارج دولت رابطه مثبت و با ذخاير بانكمركزي و عرضه حقيقي پول رابطه منفي دارد. در نهايت ميزان انحراف نرخ ارز از مسيرتعادلي آن در ايران طي سالهاي 79-1350 محاسبه شده است.
كليد واژه: نرخ واقعي ارز، نرخ واقعي خارجي ارز، نرخ واقعي داخلي ارز، آزمون انگل - گرنجر، هم انباشتگي، جوهانسن، مدل خود رگرسيون با وقفه توزيعي (ARDL)، مكانيزم تصحيح خطاي برداري (VECM)
منبع: sid.ir