نویسندگان: جاوید بهرامی ، اکبر میرزاپور ، بهزاد فکاری
عنوان نشریه: دانش مالی تحلیل اوراق بهادار ( مطالعات مالی ) ، بهار 1393 ، دوره7 ، شماره 21 ، از صفحه43 تا صفحه56
چکیده:
بهره گيري از نسبت بهينه پوشش ريسک حداقل کننده واريانس (MV) براي مديريت ريسک ناشي از نوسان قيمت ها، روش متعارف استفاده از قراردادهاي آتي است. با توجه به اين که روش حداقل واريانس مبتني بر مجموعه اي از مفروضات غير واقعي و محدود کننده است، استفاده از روش ضريب جيني بسط يافته به ميانگين (MEG) به جاي روش حداقل واريانس داراي مزايايي مي باشد. همچنين با توجه به اين که روش ضريب جيني بسط يافته به ميانگين، صرفا به ريسک فرد سرمايه گذار مي پردازد و توجهي به بازدهي ندارد، روش متوسط ضريب جيني بسط يافته به ميانگين (M-MEG) که هر دوي ريسک و بازدهي را مدنظر قرار مي دهد نيز مورد برآورد قرار گرفته است. در اين مطالعه نسبت بهينه پوشش ريسک با استفاده از روش هاي مذکور براي قراردادهاي آتي سکه بهار آزادي معامله شده از آذر 1387 تا اسفند 1390 در بورس کالاي ايران، با يکديگر مقايسه شده اند. نتايج حاکي از آن است که نسبت بهينه پوشش ريسک حداقل واريانس، بزرگ تر از نسبت هاي بهينه پوشش ريسک ضريب جيني بسط يافته به ميانگين و متوسط ضريب جيني بسط يافته به ميانگين است. همچنين نسبت پوشش ريسک متوسط ضريب جيني بسط يافته به ميانگين براي درجات پايين تر ريسک گريزي، کوچک تر از نسبت بهينه پوشش ريسک ضريب جيني بسط يافته به ميانگين است.