اول
یک مقایسه تاریخی میان نسبت سرمایه‌گذاری به تولید ناخالص‌داخلی در ایران، این حقیقت را نشان می‌دهد که نسبت مذکور هرگز به حد قابل‌قبولی نرسیده است.
گزارشات بانک مرکزی اذعان دارند که اقتصاد ایران در دهه ۱۳۹۰ با رکود مزمن دست به گریبان بوده است. متوسط رشد درآمد ملی در سال‌های ۹۸-۱۳۹۱ معادل ۳.۹- درصد بوده و در این دوره درآمد ملی ۱۶.۷درصد کوچک شده است. از سوی دیگر نسبت سرمایه گذاری به تولید ناخالص داخلی هم از ۲۴.۶ درصد در سال ۱۳۹۱ به رقم ۱۹.۱ درصد در سال گذشته کاهش پیدا کرده است. چنین نرخ پایینی در سرمایه گذاری، از سال ۱۳۳۸ تاکنون بی سابقه بوده است.
دوم
مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی با عنوان «پایش امنیت سرمایه گذاری به تفکیک استان ها- بهار ۱۳۹۹»، اذعان می‌کند که وضعیت امنیت سرمایه در ۳۱ استان کشورمان نسبت به سال‌های قبل بدتر شده است. (شاخص کل امنیت سرمایه گذاری در بهار ۹۹= ۶.۱۶ )
اما آن مولفه‌های مخلی که بر بحران مذکور افزوده، عدم عملگرایی مسئولان در قبال وعده هایشان و یا بحث نفوذ و تباني بوده است. این مولفه ها بیش از همه «حقوق مالکیت» را به چالش کشیده‌اند.
در اين پيمايش بدترین کارنامه متعلق به استان هاي البرز، تهران و خراسان رضوي بوده است.
سوم:
چه در ایامی که در مرکز جذب سرمایه‌گذاری خراسان رضوی و چه بعدها در معاونت های اقتصادی و یا مالی شهرداری مشهد، بارها در پیگیری طرح‌های مختلف، به سد عوامل مخل سرمایه‌گذاری رسیده‌ایم. از یک بند قانونی بگیرید که در نگارش هزار تفسیر دارد تا برخوردهای سلیقه‌ای و یا قول‌های بی‌رنگ و اثر.
با خودم فکر می‌کنم، آنکه سرمایه‌اش را به یک ظرفیت تولیدی تبدیل و به قول معروف به زمین میخ کرده، لابد تبعات این آمار و ارقام را با گوشت و استخوان درک می‌کند، وگرنه آن دیگری که پولش امروز دلار، فردا طلا، سر هفته در بورس و آخر هفته به رمزارز تبدیل می‌شود؛ نه نگران وعده‌هاست، نه ترس مغلوب شدن از نفوذ و رانت را دارد و نه شب‌ها که سر بر بالین می‌گذارد، خوابش از سفره خالی کارگرانش آشفته می‌شود...
پ.ن:
دکتر قباد منصوربخت، استاد تاریخ جایی نوشته: اگر در جامعه انسانی چیزی به نام تغییر وجود نداشته باشد، چیزی به نام تاریخ هم به وجود نمی‌آید. بنابراین تاریخ یعنی تغییر...
باور دارم که تغییر در عرصه اقتصاد کشور ممکن و میسر است(چه بسا اگر محقق نشود فردایمان از امروز تلخ تر خواهد بود) و شاید آن روزی که عزم‌ها برای این مهم جزم شود، یک برگ جدید در تاریخ اقتصادی کشورمان ورق بخورد.